به گزارش مشرق، دولت جو بایدن در ۱۲ فوریه و یک روز بعد از دیدار وزرای امور خارجه عضو پیمان «کواد» در ملبورن استرالیا، استراتژی جدید خود درباره منطقه هند و پاسیفیک را اعلام کرد.
این منطقه مورد توجه بسیاری از رئیس جمهوری های آمریکا قرار داشته و به عنوان نمونه باراک اوباما استراتژی‌های «محور آسیایی» و «موازنه مجدد» و دونالد ترامپ نیز استراتژی خود با عنوان «چارچوب استراتژیک برای هند و پاسیفیک» را دنبال می‌کردند؛ دولت بایدن هم با توجه به منافع پایدار و اولویت این منطقه، استراتژی خود را در این خصوص اعلام کرده است.
این پایگاه خبری با اشاره به تنش‌های اخیر بین غرب و روسیه بر سر اوکراین نوشت: این سند بالقوه در موقعیتی حساس درباره امنیت اروپا که نیازمند توجه جدی آمریکا برای مقابله و بازدارندگی روسیه است، منتشر شده و نشان می‌دهد که این منطقه تا چه اندازه از نظر پایداری امنیت منطقه‌ای برای آمریکا مهم است.
این سند تاکید دارد که آمریکا «بر تمامی مناطق اقیانوس هند و آرام از گوشه شمال شرقی آسیا تا جنوب شرقی آسیا و از جنوب آسیا تا دورافتاده ترین نقاط اقیانوس از جمله تمامی جزایر اقیانوسی» توجه دارد و این اطمینان را به کشورهای این منطقه بدهد که حمایت واشنگتن به مانند دوره دونالد ترامپ ادامه خواهد یافت. از سوی دیگر این سند بدنبال آن است که نشان دهد توجه بیشتر به یک منطقه به معنای نادیده گرفتن منطقه دیگر نیست.
براساس این سند، دولت بایدن همچنان چین را به عنوان تهدید اصلی و مهم‌ترین دلیل برای توجه فزاینده واشنگتن به این منطقه می‌داند. با این حال در این سند هیچ اشاره مستقیمی به نام چین و رقابت بین قدرت‌های بزرگ در زمینه دیپلماتیک، نظامی و حتی تکنولوژیک نشده است.
اوراسیا ریویو نوشت: به طور خاص، تنش دیپلماتیک استرالیا با چین، بن‌بست مرزی مداوم هند در سراسر مرزهایش با چین، تنش‌های حول حاکمیت در دریاهای چین شرقی و جنوبی و تهدید روزافزون بر سر تایوان، همگی تحت استراتژی‌های تهاجمی و اجباری چین ذکر شده‌اند. احترام به حقوق بشر و قوانین بین المللی، از جمله آزادی دریانوردی، به همان اندازه در این سند مورد تاکید قرار گرفته است.
از سوی دیگر در این سند بر تعامل و همکاری با چین در حوزه‌هایی مانند تغییرات آب و هوایی و خلع سلاح تاکید شده است. این سند به طور مشخص نشان می‌دهد که سیاست آمریکا و متحدان و شرکایش در منطقه رقابت با چین است اما همزمان فضایی را برای همکاری با پکن در نظر می‌گیرد.
این مقاله تاکید کرد: در حالی که نمی توان انکار کرد که بیشتر متحدان و شرکای ایالات متحده در منطقه مانند فیلیپین، استرالیا، ژاپن، هند «ظهور نه چندان صلح آمیز» چین را به رسمیت می‌شناسند و به دنبال تقویت همکاری با ایالات متحده هستند اما در عین حال کشورهایی مانند تایلند، کره‌جنوبی، نیوزیلند و برخی از کشورهای عضو آ. سه. آن مانند اندونزی، مالزی، سنگاپور وجود دارند که هنوز رویکرد پوشش ریسک را اتخاذ می‌کنند و با دقت در رقابت آمریکا و چین پیش می‌روند. بنابراین، انتظار از همه شرکای آمریکا برای همکاری در کنار واشنگتن برای رقابت با افزایش چین، ممکن است دور از ذهن به نظر برسد. این کشورها نیز مانند آمریکا خواهان ترکیبی از رقابت و همکاری در سیاست‌های خود در قبال چین هستند.
از نظر استراتژیک، در این سند ۲ صفحه وجود دارد که زیربنای سیاست هند و پاسیفیک دولت بایدن را مشخص می‌کند. در صفحه اول، تجمیع تلاش‌های همه شرکای آمریکا در منطقه برای تغییر محیط استراتژیکی که چین در آن فعالیت می‌کند، مورد توجه قرار گرفته است. بدین ترتیب، موازنه منطقه‌ای در منطقه، قدرت مانور بیشتری را برای سایر شرکای آمریکا در این منطقه گسترش می دهد.
در صفحه دوم هم تاکید شده که آمریکا با همسو کردن رویکرد خود با متحدان و شرکایش در منطقه، به دنبال تغییر موازنه نفوذ منطقه‌ای در اقیانوس هند و پاسیفیک به نفع خود است. براساس این سند آمریکا بدنبال ایجاد مجموعه‌ای از کشورها و سازمان‌های منطقه‌ای است تا یک معماری امنیتی شبکه‌ای را در این منطقه است. این کشورها از استرالیا، هند، ژاپن، فرانسه، نیوزیلند، انگلیس، فرانسه، اتحادیه اروپا، کشورهای آسه آن و جزایر اقیانوس آرام تشکیل می‌شود.
براساس این گزارش، سند استراتژی دولت بایدن درباره منطقه هند و پاسیفیک بر ضرورت همکاری در کنار هند برای «حمایت از یک هند قوی به عنوان شریکی در نگاه منطقه‌ای» تاکید کرده و خواهان تقویت روابط دوجانبه و ائتلاف بیشتر به ویژه در زمینه‌هایی مانند بهداشت، فضا و فضای مجازی است؛ تعمیق روابط اقتصادی و تکنولوژیک، همکاری در زمینه‌های مختلف از جمله موارد تاکید در این سند است.
براین اساس هند به عنوان رهبر آسیای جنوبی به رسمیت شناخته شده و باید شبکه امنیتی را در اقیانوس هند با استفاده از ظرفیت‌ها و نفوذ خود در بین کشورهای عضو آ. سه. آن و بازیگری مهم در پیمان کواد ایجاد کند. این در حالی است که در حال حاضر توجه آمریکا بیشتر به غرب اقیانوس آرام معطوف است و باید دید که هند چه نقشی را می‌تواند برای آمریکا در دریای چین بازی کند.
اوراسیا ریویو در این مقاله حوزه دیگر مورد توجه در سند استراتژی آمریکا در منطقه را ایجاد نظمی مبتنی بر قوانین در سراسر این ۲ اقیانوس عنوان کرد و نوشت: براین اساس نیاز به همکاری با کنگره برای تأمین بودجه طرح بازدارندگی در اقیانوس آرام و طرح سیاست دریایی طرح ریزی شده است. این سند همچنین برای پیشبرد رویکردهای مشترک به فناوری‌های حیاتی و نوظهور، با تمرکز دولت بایدن در این حوزه در داخل و خارج همخوانی دارد.
بخشی از سیاست هند و پاسیفیک دولت بایدن بر رسیدگی به اختلافات داخلی موجود بین کشورهایی است که آمریکا به دنبال گرد هم آوردن آنهاست و همچنین بر جلوگیری از اختلافات دوجانبه در آینده بین آنها تمرکز دارد. این استراتژی به عنوان نمونه بر مشخص کردن وضعیت روابط ژاپن و کره‌جنوبی و اولویت دادن به موضوعات فراملی بر اختلافات دوجانبه کلیدی تاکید دارد.
اوراسیا ریویو نوشت: براساس سند استراتژی دولت بایدن، همکاری اعضای چهارگانه پیمان کواد در زمینه بهداشت جهانی، تغییرات آب و هوایی، فناوری‌های حیاتی و نوظهور، زیرساخت ها، حوزه سایبری، آموزش و انرژی پاک به عنوان یک عنصر کلیدی برای دستیابی به یک منطقه هند و پاسیفیک آزاد مورد توجه قرار گرفته است. به این ترتیب، ادغام سیاست آمریکا در قبال هند با سیاست‌های آن در قبال منطقه هند و پاسیفیک، سیاست بایدن را واضح تر از سیاست دولت ترامپ کرده است.
استراتژی دولت بایدن در این منطقه همچنین به دنبال ایجاد یک «پل» بین اروپا-آتلانتیک و اقیانوس هند-پاسیفیک به ویژه با دادن نقش‌های بزرگتر به اتحادیه اروپا و ناتو در اقیانوس هند و اقیانوس آرام برای جستجوی اهداف مشترک است.
